من اسير گهواره ام

نميدانم
ريشه ام در زمين بود
يا در آسمان
شايد ريشه ام در رويا بود
رويايي كه اسيرش بودم
اما
در روياي ساختگيم
اثري از گرمي و عشق نبود
در خود بودم
فروخورده و غمگين
تا شبي
از دوردستهاي دور
آنجا كه فقط تلخي و سياهي بود
ستاره اي نقره فام در شب هستي ام طلوع كرد
و من اسير گهوارهء رقصان چشمانش شدم
گهواره نور
گهواره اميد
گهواره عشق
و من آرميدم
رها
سرخوش
عاشق
آرام
...
"كريستين بوبن-اسير گهواره-نشر آشيان"
...
در تمامي اين روزهاي تلخ
كه با بيم و اميد
از فردايي نامعلوم ميگذرند
در همه اين لحظات
ميدانم كسي هست
آن دورها
كه هر چند آرام بخوانمش
ميشنود
...
هست كسي
كه ميدانم
هست
و ميداند كه من هستم
و همين بس كه ميداند
ميداند كه اسيرم
اسير گهواره اي
...
آن دورها كه نيست
همين نزديكي هاست
و شايد دارد ميخواند
همين نوشته هايم را
...
سلام

...