و اینک اردیبهشت

مثل تشنگی گندم به آب
مثل نم نم بارون...بوی خاک
مثل تو...مثل چشم پاک...
بوی خاک...

...

از تهران تا اصفهان و شیراز که بری و برگردی چیزی نمیبینی جز جاده و ماشین...

و البته پشت سر نفر جلوییت...

ولی وقتی توی بلوار زند ده دقیقه پیاده قدم میزنی و بوی بهار نارنج رو با تموم وجود حس میکنی...

یا وقتی شب لب زاینده رود قدم میزنی و خنکای نسیم پوستتو نوازش میکنه...

اونوقت دیگه نه 6 ساعت توی اتوبوس نشستن و نه خستگی راه و بدخوابی ها به یادت میمونه...

نه قبض 40 تومنی تلفن ثابت و نه قبض 30 تومنی موبایلت و نه بدبختی و نه کنکور ارشد و نه هیچ مزخرف دیگه...

فقط دلت یه طاقی خلوت و تاریک میخواد که توش آروم قدم بزنی و ...

آخ...